Stanisław Masłowski (żył w latach 1853 – 1926) – polski malarz realistyczny, słynny pejzażysta, uczeń Wojciecha Gersona i Antoniego Kamieńskiego, wzorujący się na malarstwie Józefa Brandta i Józefa Chełmońskiego. Czołowy przedstawiciel polskiego impresjonizmu i realizmu. Pozostawił po sobie bogate dziedzictwo kulturalne, którym wywarł trwały wpływ na polską sztukę. Stanisław Masłowski inspirację do swoich dzieł czerpał z licznych podróży. W latach 1875 – 1886 odbywał plenery malarskie na Ukrainie. Zafascynowany tamtejszym krajobrazem i folklorem, malował sceny rodzajowe z postaciami Kozaków (Taniec Kozaków, Dumka Jaremy). W 1886 roku przebywał w Monachium. Po 1900 roku jeździł do Włoch i Paryża w poszukiwaniu światła i koloru. W 1912 roku podróżował na Sycylię i do Tunisu. Efektem tych podróży są niezliczone obrazy olejne i akwarele. Malarstwo Masłowskiego jest niezwykle realistyczne, poetyckie i nastrojowe. W 1903 roku Stanisław Masłowski przyjechał po raz pierwszy do Woli Rafałowskiej (koło Mrozów) i zachwycił się otaczającym ją krajobrazem. Jak stwierdził jego syn – Maciej Masłowski – w Woli Rafałowskiej artysta odnalazł „coś w rodzaju syntezy swojego pejzażu polskiego” i dalej „Wola stała się jakby ojczyzną malarską artysty”. Od 1909 roku aż do swojej śmierci w 1926 roku corocznie w Woli Rafałowskiej spędzał kilka miesięcy, mieszkając w domu Józefa Kalinowskiego. Owocem plenerów odbytych przy okazji pobytu w Woli Rafałowskiej są niezliczone akwarele, które niegdyś podziwiała publiczność odwiedzająca warszawską Zachętę. Akwarele Masłowskiego z Woli Rafałowskiej wyrażają głęboką afirmację polskim krajobrazem.